Title in English: Machine and Network as Structural Models in Architecture.
Abstract in English. Machine and Network are presented as references of technological origin, which have been appointed to construct the notion of spatiality. Such references represent two structures having opposite nominative qualities. Machine structure may be described as serial, also with predefined function and finite associations among its parts towards a prescribed outcome, whereas it is mainly assessed according to performance. Since enlightenment, machine has been decisively influential as structural model for the conception and the organization of society. Specifically, machine consists of the main structural reference in architecture and urbanism during modernism, so that the units making up a spatial entity may be defined, including the formed relationships among them. On the other hand, network infers to a non linear assembly of its units, in ways that the formed synapses and the desired outcomes may be more flexible, transformable, even provisional. In the scientific framing of theories developed over the past decades attempting to explain the relationships among historical, social and cultural events, also data and phenomena of heterogeneous origin, network structure has often been mobilized so that such elements are defined in response to their mutual interaction and impact alike.
The present study examines the possibility that machine and network, because of their differences, consist of two supplementary structures, virtually setting up a compound model. First, the properties of machine and network are identified as accomplishments of technological origin representing different historical eras, also in view of their interpretive significance for the explanation of the notion of spatiality. Accordingly, the prospect of a machine/network structural model is approached, applicable in the design of architectural space. A comparative assessment of exemplary cases of modernism, from interwar to late modern era leads to the observation that for the spatial adaptation of either machine or network, the formed set of properties better refers to their mutual contribution. Consequently, machine/network model is suitable to describe retrospectively, with an emphasis on contemporary terminology, the directions architecture is taking.
Περίληψη στα Ελληνικά. Η μηχανή και το δίκτυο συνιστούν δύο αντίθετες δομές οργάνωσης, οι οποίες έχουν χρησιμοποιηθεί σε διαφορετικές περιπτώσεις για την απόδοση, σημασιών αναφορικά με την έννοια της χωρικότητας. Ακριβώς, όμως, εξ αιτίας των διαφορών τους, η μηχανή και το δίκτυο μπορούν να αποτελέσουν δύο συμπληρωματικές δομές, ενταγμένες σε ένα σύνθετο πρότυπο. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο διερευνάται στην παρούσα έρευνα. Αρχικά εντοπίζονται και αξιολογούνται οι διαφορές και οι αναλογίες μεταξύ μηχανής και δικτύου ως τεχνολογικά επιτεύγματα και ακόλουθα ως προς την προσαρμογή τους στην απόδοση της έννοιας της χωρικότητας. Ανάλογα διερευνώνται οι δυνατότητες συγκρότησης ενός σύνθετου προτύπου για το χώρο που να συνδυάζει τις δύο δομές, με εφαρμογή στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό. Μέσα από σχεδιαστικές προσπάθειες του μοντερνισμού κατά τις περιόδους του μεσοπολέμου και του ύστερου μοντερνισμού πάνω άλλοτε στη μία δομή άλλοτε στην άλλη, αναδεικνύονται τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και των δύο δομών· ταυτόχρονα, όμως, διαπιστώνεται ότι οι δομές αυτές μεταφράζονται με τρόπους, έτσι ώστε περισσότερο να ικανοποιείται μια πιθανή μεταξύ τους σχέση. Η παρατήρηση αυτή ισχυροποιείται με την εξέταση επιλεγμένων παραδειγμάτων της σύγχρονης αρχιτεκτονικής έρευνας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
“Πως θα έπρεπε λοιπόν να αρχίζει σήμερα η εκπαίδευση του αρχιτέκτονα; Σε ένα παλιό σχεδιαστήριο με τα σχεδιαστικά εργαλεία αιώνων ή σε ένα φορητό υπολογιστή με ασύρματη επαφή στο διαδίκτυο; Έχουν διαμορφωθεί οι συνθήκες για να αρχίσει η εκπαίδευση αυτή σε φορητό υπολογιστή με ασύρματη επαφή στο διαδίκτυο, χωρίς σχεδιαστήριο, χωρίς μολύβι; Με το ερώτημα αυτό βρέθηκε αντιμέτωπος ο συγγραφέας του βιβλίου που κρατάτε στα χέρια σας όταν κλήθηκε να διδάξει σε πρωτοετείς σπουδαστές αρχιτεκτονικής και είναι πιθανό να “δόθηκε” στην έρευνα που οδήγησε στη συγγραφή του προσπαθώντας να απαντήσει σε ορισμένες πτυχές του. Κινήθηκε στο ενδιάμεσο της μοντέρνας εποχής, που αντιμετώπισε τη μηχανή ως πρότυπο, και μιας μεταγενέστερης εποχής, που έδωσε την πρωτοκαθεδρία στο δίκτυο. Οι εμβαθύνσεις του έχουν περιγράψει τη μεταβολή αυτή αλλά και την προβολή της στο σύγχρονο σχεδιασμό του χώρου, στην εποχή της πληροφορίας. Με αυτό τον τρόπο έχει θέσει θεωρητικά θεμέλια για την κατανόηση και την ερμηνεία των πιο σημαντικών αλλαγών στο χώρο της αρχιτεκτονικής των τελευταίων χρόνων.” (Παναγιώτης Τουρνικιώτης)
YANNIS ZAVOLEAS 